Μέσα στον κατ\' ευφημισμόν, μόνο, ονομαζόμενο «δρόμο των Αγγέλων», η φτώχεια, η αθλιότητα και το άχθος της ζωής καταυγάζονται από τον ιερό πόθο της επιβίωσης. Με μια καθαρόμορφη, ρεαλιστική γραφή, χωρίς εκφραστικούς κλυδωνισμούς, όπου εντυπωσιάζει ωστόσο η χρήση της γλώσσας, η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ καταθέτει τη δύναμή της να δομεί μια ιστορία με επάρκεια και φραστική γοητεία. Εξιστορείται, με την οπτική ενός μαγεμένου από το πολυσχιθές θαύμα της ζωής αγοριού, η παιδική ηλικία ως το κατώφλι της εφηβείας. Τόπος: η Γαλλία, και για την ακρίβεια η ιδιαίτερη πατρίδα του «μοναδικού συντρόφου» της Ροζέ Μιλλιέξ, στον οποίο και είναι αφιερωμένο το βιβλίο. Το δύσκολο αυτό εγχείρημα αποσκοπεί να κάνει κατοχή μιας περιοχής για πάντα ανέγγιχτης: της αθωότητας, της κορυφαίας δηλαδή στιγμής, όταν σκίζεται η προστατευτική μεμβράνη που περιβάλλει κάθε παιδί, σημαδεμένη από την ύψιστη ψυχοσωματική εγγύτητα με τη μητέρα, για να εισβάλει ο ανατρεπτικός άνεμος του έξω κόσμου. Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ δεν κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα τη βασική αυτή φάση της ηλικίωσης του ανθρώπου, αλλά προσδοκά με άκρα συναίσθηση να παρασταθεί στην άωρη ψυχή του μικρού Αντρέα, καθώς αποκτά συνείδηση της προσωπικής συμμετοχής στη χαρτογράφηση του Καλού και του Κακού.

Εξέχον στοιχείο αυτού του βιβλίου είναι ότι μας επιτρέπει να εντοπίσουμε την παιδική ψυχή ως κέντρο, όπου συνυπάρχουν διαρκώς εναλλασσόμενες η ασύλληπτη σκληρότητα και η ακόρεστη ροπή για ομορφιά και ηδονή.

Αυτό το καθιστά όχι ένα επίπεδο βιβλίο με παιδικά βιώματα, αλλά ένα βιβλίο όπου ο καθένας αναβιώνει το χλωρό Χρόνο της παιδικής ηλικίας.

Αγγελική Κωσταβάρα